Cherchez la femme

Cherchez la femme…

Chantal Verlent, ‘mevrouw’ Knop

‘Achter elke sterke man, staat een sterke vrouw’, luidt de boutade. Niet zo bij onze burgemeester Hans. Begrijp me niet verkeerd: onze burgemeester heeft een schat van een echtgenote die hem door dik en dun steunt. Maar ze staat wel degelijk ‘naast’ Hans. En dus leek de internationale vrouwendag me een goede aanleiding voor een babbel met Chantal Verlent.

 Chantal, jij en Hans dat is een verhaal dat al heel wat hoofdstukken telt…

Chantal: “Dat klopt zeker en vast. Ik ben 44 jaar en Hans en ik vormen intussen 27 jaar een koppel. Ons 20-jarig huwelijksjubileum hebben we noodgedwongen in onze bubbel gevierd, maar ook dat kan dus al aardig tellen. We hebben elkaar leren kennen in de turnkring waar we samen trainden. ’t Was redelijk snel duidelijk dat we elkaar wel zagen zitten. Na een training leidde dat al snel tot die eerste kus achter de kerktoren. En we zijn blijven kussen. (lacht)

We zijn getrouwd in 2000 tijdens de Roefeldag. Hans was toen lid van het dagelijks bestuur van de Zeelse Jeugdraad en wij waren het ‘Roefelkoppel’, met kinderen die voor één dag in de huid kropen van burgemeester, ambtenaar van de burgerlijke stand, enz. Eigenlijk zijn we een ‘roefelkoppel’ gebleven…”

Euh, je bedoelt?

“Tja… we hebben drie kinderen: Milan (15), Erin (14) en Abel (10). ‘De Knopkes’, dat staat dus synoniem voor leven in de brouwerij! Met heel wat kick- en rushmomenten om studies, dansen, muziekschool, tekenacademie, voetbal, eten,  was en plas,… gefixt te krijgen. Dan moet er al eens ‘geroefeld’ worden. Ik denk dat alle ouders dat wel kennen. Maar het geeft voldoening om alles steeds rond te krijgen, en hoewel al die combinaties veel energie kosten, krijg je die er ook van terug.”

“Eigenlijk zijn we een ‘roefelkoppel’ gebleven…”

Tel daarbij nog je eigen job…

“Klopt, ik ben juf op leefschool ’t Veertje in Hamme. Onderwijs is één van mijn passies. Voor mij de mooiste job ter wereld. Als juf heb je echt impact om de leventjes van die kinderen te verrijken, hen te helpen hun weg te vinden. Al sinds de opstart van de leefschool engageer ik mij dan ook verregaand voor ons schooltje.

Ook al is Hans altijd drukbezet, hij zet steeds zoveel mogelijk mee zijn schouders onder mijn zotte ideeën en dromen voor de school. Dat dit altijd samen met andere papa’s is die al eens graag een pintje lusten, helpt natuurlijk ook. (lacht)

Enkele jaren terug zat ik er na het verliezen van mijn mama en papa even door,  ik moest er uit, afstand nemen en zotgeweg startte ik een opleiding creatieve therapie. Dit heeft me veel geholpen om mijn verlies te verwerken. Gezien Hans’ opleiding als klinisch psycholoog leidde dat tot verhelderende gesprekken en bracht het ons weer dichter bij elkaar. Die pauze bevestigde ook opnieuw mijn liefde voor het onderwijs. Nu sta ik terug voor de klas en neem ik ook een stuk beleidsondersteuning op. Visieontwikkeling, doelstellingen formuleren, actieplannen… Ook daarover kunnen Hans en ik een stevig boompje opzetten.”

Ik durf het bijna niet te vragen, maar is er ook nog tijd voor ontspanning?

Hans heeft het als burgemeester uiteraard bijzonder druk en is ook vaak ’s avonds en in het weekend weg. Tijd maken voor ontspanning met het gezin is echt wel een evenwicht waarnaar we na twee jaar nog elke dag op zoek zijn. Soms moet ik echt eens op mijn strepen staan, want hij is een drijver en weet vaak van geen ophouden, maar dat siert hem ook.

Bewust plannen en de verplichtingen even loslaten is een werkpuntje voor ons beiden, ja, maar we komen er wel. We kunnen genieten van de kleine dingen, een glaasje wijn met twee vrienden aan een kampvuurtje doet al wonderen.

Hans is echt een groepsmens en wil altijd mensen om zich heen. Ikzelf ben graag als eens op mezelf en dan trek ik me terug in mijn atelier om te schilderen. Dat schilderen is iets vanuit mijn jeugd dat ik steeds ben blijven doen, nu eens wat meer dan weer wat minder. De laatste jaren ben ik er opnieuw iets intensiever mee bezig, zeker nu ik thuis achter in de tuin mijn eigen ateliertje heb. Zalig om me daar terug te trekken.”

We gaan er makkelijkheidshalve van uit dat jij diegene bent die Hans het beste kent… Wat bewonder je in hem?”

“Zijn geweldige geestdrift en positieve energie. Altijd vooruit. Als hij een idee heeft – en die heeft hij vaak – dan ontvlamt er een vuur in hem dat pas gaat doven als de plannen werkelijkheid zijn geworden. Soms op het koppige af; maar hij weet nu eenmaal heel goed waar hij naartoe wil. Hij is altijd met 101 dingen tegelijk bezig, maar verliest nooit het totale plaatje uit het oog. Volgens mij is dat ook wat hem geknipt maakt voor de politiek en het burgemeesterschap.”

Wat bewondert hij in jou?

“Hmmm… hopelijk veel (lacht), maar ik denk dat ik voor Hans diegene ben die hem af en toe een spiegel voorhoudt. Ik durf hem al eens met de voeten op de grond te zetten. Dat verloopt niet altijd zonder discussie, maar hij weet heel goed dat ik altijd vrank en vrij mijn mening geef. Hij apprecieert dat omdat hij beseft dat ik dat altijd met de beste bedoeling doe.”

Inclusief de nodige vonken dus… mooi!
Als burgemeester is Hans regelmatig de schietschijf; tegenwoordig veel meer dan vroeger omwille van de impact van sociale media. Wat doet dat met jou?

“Hans is in de eerste plaats ‘mijne man’ hé; dus dan is het natuurlijk niet fijn als je op Facebook soms al de kritiek op het beleid leest. Zeker in het begin raakte me dat fel. Ik kon me daar druk in maken en zat hem dan ’s avonds soms op te wachten: “Heb je dat gelezen? Het je gezien wat die postte?...” Maar intussen heb ik zijn raad gevolgd en dat losgelaten. Er zal altijd wel kritiek zijn; soms ook ingegeven door onvoldoende of foutieve informatie.

Gelukkig zit ik naast de bron en zolang die bron blijft bruisen, maak ik me geen zorgen. Ik weet dat er een ander Zele groeit. De bouw ervan vraagt tijd, maar oh, wat zal ik fier zijn op Zele, mijn ventje en zijn ploeg eens alle plannen uitgerold zullen zijn.

Intussen creëren de sociale media wel de verwachting dat je als burgemeester voortdurend bereikbaar bent. Mensen zien het als een direct medium om vragen te stellen, problemen aan te kaarten… Hop; even Hans taggen en dus is het probleem gemeld en verwacht men instant een antwoord of oplossing. Ongelooflijk als ik zie hoe rustig hij daar bij blijft; al is ook dat gegroeid.”

Ben je zelf in de wieg gelegd voor politiek?

“Ik heb wel één en ander te zeggen hoor, maar laat mij toch maar liever achter de schermen sturen en meewerken aan campagnes bijvoorbeeld. Ik zou het moeilijk hebben met het politieke spel en de ongefundeerde kritiek die mensen soms hebben. Het is een job die heel veel vraagt, maar gelukkig kunnen we beiden rekenen op die geweldige CD&V-ploeg. Ik sta er soms van versteld hoeveel die mensen voor elkaar over hebben, hoe ze voor elkaar door het vuur gaan, hoe ze in Hans geloven en dat allemaal met één doel: Zele beter maken. Dat vind ik echt tof om te zien: de burgemeester hier in Zele, dat is een ‘team’. Echt. Meer is er niet nodig om Hans en mij de energie en drive te geven om door te gaan.  

Is het leuk om een team te vormen met Hans?

“Hahaha… ja hoor! Nog steeds. We kunnen er ook geweldig van genieten om dingen samen te doen. Ons huis in de Eekstraat bijvoorbeeld, dat hebben we grotendeels zelf gebouwd. Samen ‘brakken’ en met bakstenen zeulen tot het zwart voor de ogen ziet, als relatietest kan dat tellen. Dat waren avontuurlijke tijden, maar het eindresultaat mag er zijn. We wonen hier goed en we wonen hier graag, en dat geldt ook voor Zele.” #fieropZele

Dankjewel voor de fijne babbel Chantal!